LIFE After CAT
ชีวิตหลังความแมวของ ...
วชิราวรรณ ทับเสือ และ กฤษณะ กาญจนาภา
แมวที่เป็นเหมือนเพื่อน คอยแต่งแต้มสีสันชีวิตให้วันที่น่าเบื่อกลายเป็นวันที่สนุกราวกับเสกมนตร์
อ้อย-วชิราวรรณ ทับเสือ และ บอมบ์-กฤษณะ กาญจนาภา นักวาดภาพประกอบ นักวาดภาพหนังสือนิทานเด็ก และเจ้าของเพจ Littleblackoz Studio ความสนุก ความแสบซ่า และความสดใสคือสิ่งที่พวกเขาได้พบหลังจากมีแมวดำชื่อ โรนิน เข้ามาเปลี่ยนให้โลกของพวกเขาเต็มไปด้วยสีสัน นับแต่นั้น ทุกๆ วันก็ไม่เคยน่าเบื่ออีกต่อไป
“เมื่อประมาณ 7 ปีที่แล้ว คุณพ่อเขาไปนั่งประชุมกับคนในหมู่บ้าน ไปคุยเล่นกันอยู่ปากซอย พอมันมืดก็จะกลับบ้าน ขาเดินกลับบ้าน เขาก็มีความรู้สึกว่ามีตัวอะไรมาพันแข้งพันขา ตัวเล็กๆ พอก้มดูปรากฏว่าเป็นเจ้าโรนินเนี่ยแหละ อายุประมาณสัก 2 เดือน พันแข้งพันขาไม่ยอมไปไหนเลย พ่อเขาก็เลยถามว่าอยากไปอยู่ด้วยกันไหม ถ้าอยากอยู่ด้วยกันก็ให้ตามมาที่บ้าน เจ้าตัวนี้ก็วิ่งตามจนมาถึงบ้าน พ่อเขาเลยมาเคาะประตูบ้านพี่แล้วก็ถามว่า ‘มีอาหารแมวไหม’ นี่แหละจุดเริ่มต้น”
พวกเขาเล่าว่าในวันถัดมาพอเปิดประตูบ้านก็ยังคงเจอแมวตัวเดิมนอนอยู่แถวกระถางต้นไม้ที่บ้าน จึงลองถามคนในหมู่บ้าน เผื่อว่าใครทำแมวหายหรือมีแมวที่หนีออกจากบ้าน แต่สรุปแล้วเหมือนว่าจะไม่มีเจ้าของจริงๆ พวกเขาเลยตัดสินใจร่วมกันว่าจะรับมาเลี้ยงและดูแล หลังจากวันนั้นชีวิตของพวกเขาจึงมีเจ้าโรนินเข้ามาอยู่ร่วมด้วยอย่างสมบูรณ์แบบ เรื่องราวความสนุก ความน่ารัก และแสบซ่าจึงได้เริ่มต้นขึ้น
“โรนินเขาจะมีทั้งโมเมนต์ที่น่ารักและแสบ อย่างเวลาที่เขาไม่พอใจหรืออยากประท้วงอะไรนะ เขาก็จะปล่อยระเบิด ไปอึไม่เป็นที่เป็นทาง มันคือการประท้วง แสดงว่าเมื่อวานเราอาจจะทำอะไรให้เขาไม่พอใจ อย่างปกติตอนเย็นเขาจะชอบกินปลาต้ม แล้วถ้าปลาต้มหมดหรือไม่สด เขาก็จะไม่พอใจ วันรุ่งขึ้นก็โดนเลย เขาจะประท้วงด้วยการไม่ฉี่ใส่กระบะทราย มาฉี่หรืออึใส่ผ้าขี้ริ้ว เป็นการประท้วงว่าต้องได้ต้องกินปลาสดนะ ห้ามลืม ทุกวันนี้ เวลาซื้อปลาที่ร้านต้องถามว่ามาเดี๋ยวนี้เลยไหมครับ เดี๋ยวนี้เลยนะ เพราะถ้าเกิดมาเมื่อวานเนี่ย ไม่สด เขาก็ไม่กินนะ”
ความแก่นเซี้ยวของเจ้าแมวดำตัวนี้เข้ามาทำให้ชีวิตของพวกเขาไม่น่าเบื่อเหมือนเคย แถมยังกลายเป็นความสดใสที่คอยเติมพลังให้กับพวกเขาอยู่เสมอ ขณะเดียวกัน โรนินยังมีมุมน่ารักๆ ที่ทำให้พวกเขาตกหลุมรักซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“อย่างเวลากินข้าว เขาก็จะรอเรานะ เราเอาอาหารไปวางให้เขา เขาก็จะกินก่อนนิดนึง ประมาณคำสองคำแล้วเขาก็จะหยุด จากนั้นเขาก็จะไปทำอะไรของเขา รอจนเราทำกับข้าวของเราเสร็จ พอกับข้าววางโต๊ะปุ๊บ เขาก็จะมามานั่งกินพร้อมกันกับเรา เรามีโต๊ะของเราและเขาก็จะมีโต๊ะเล็กๆ ของเขา มันเป็นเหมือนช่วงเวลาของครอบครัว คือเวลาที่เราได้อยู่ใกล้ๆ กัน ก็รู้สึกประทับใจ เขาน่ารักตรงนี้แหละ”
พวกเขาเล่าถึงชีวิตหลังความแมวให้ฟังว่า “ตั้งแต่มีโรนินคือไม่เหงาเลย เพราะเขาทำให้เราได้แชร์ความรัก การได้เล่นกับเขาทำให้เราสนุก ตลก และผ่อนคลาย แถมยังทำให้เราอ่อนโยนแล้วก็มีความสงบด้วย แต่เขาก็มีความแสบ ความซุกซนของเขา อย่างเวลาที่เหมือนเราทำอะไรให้ไม่พอใจ เขาก็จะมีงอนบ้าง เหวี่ยงบ้าง เลยรู้สึกเหมือนว่าเป็นเพื่อนกัน มันก็รู้สึกชีวิตสนุกขึ้นกว่าเมื่อก่อน ซึ่งการรับเขามาเลี้ยงเหมือนเราได้ช่วยให้ชีวิตๆ หนึ่งให้มีความสุข เขาก็มีความสุขและเราก็มีความสุขด้วย เราไม่ได้ให้เขาอย่างเดียว เขาก็ให้เรากลับด้วย มันได้แชร์ ได้ให้ ได้รับ รู้จักให้เป็นและรับเป็น”
บทความโดย - มนัญชยา วะระทรัพย์
//ขอบคุณที่ให้เกียรติครับ ขอให้เลี้ยงแมวอย่างมีความสุขครับ
Cr: Happening Mag
