CHIHIRO ART MUSEUM

คิดถึง อยากไปอีก CHIHIRO ART MUSEUM

ตอนไปก็ใช้วิธีนับสถานีเอาแต่จำไม่ได้แล้วว่ากี่สถานี

ก็ยังอุตส่าห์ลงผิดไปสถานีนึง ต้องย้อนกลับมา คุยกับนายสถานีก็ไม่รู้เรื่อง
ใช้วิธีวาดรูปถามทางเอา ระหว่างทางก็ไปไม่ถูก
ต้องถามทางอีก เจอคุณแม่บ้านเขาก็พูดกับเราไม่รู้เรื่อง
เลยจูงมือเรามาจนเจอป้าย เสียดายไม่ได้ถ่ายรูปคุณแม่บ้านคนสวยไว้ 

ถึงป้ายใหญ่เบ้อเริ่ม จะทิ่มตาตาย เดินตามป้ายไปเรื่อยๆ แอบดูบ้านสองข้างทางไปด้วย 
เจอป้ายเล็กๆตรงกำแพงบ้าน อ่านไม่ออก บอกว่าอะไรหว่า 

ถ้าจะให้เริ่มตั้งต้น จากสถานีเดินตรงมา เลี้ยวขวา ตรงมา
เจอป้าย เลี้ยวซ้ายไปตามป้าย แล้วเลี้ยวขวาอีกที 
อยู่ซ้ายมือสุดซอยเลย (ถ้าจำไม่ผิด) อากาศดี เลยเดินได้ไม่รู้สึกไกล 
ระหว่างทาง เจอร้านค้าเล็กๆ และร้านหมอกระดูก (เดาเอาจากรูป)
น่ารักดี เวลากระดูกหักก็ดูไม่น่ากลัวแฮะ


เจอแล้วในที่สุด มีที่จอดจักรยานน่ารักดี แต่ ห้ามถ่ายรูปด้านในนะ  
 

ด้านนอกของ MUSEUM 

ขากลับออกมา เจอหมาน้อย ได้แต่ถ่ายรูป เพราะเท่าที่รู้วัฒนธรรมของประเทศนี้
ห้ามจับ ห้ามแตะ หมาและเด็ก หรืออื่นๆที่ไม่ใช่ของเรา
ก็ได้แต่เดินเลี่ยงๆไป อ้อ ส่งยิ้มให้นิดนึง
แล้วเลี้ยวเข้าร้านหนังสือที่อยู่ใกล้กับสถานี มีหนังสือเด็กเยอะมาก 
ประเทศนี้ให้ความสำคัญกับหนังสือเด็กอันดับแรกเลยจริง



ขากลับ มาลงที่สถานี takadanobaba หิวมาก 
เดินหาร้านราเม็ง เจอร้านนี้กำลังเปิดพอดี รีบเดินเข้าไปสั่ง 
คุยกันด้วยภาษาอังกฤษแบบไม่รู้เรื่องด้วยกันทั้งคู่ 
ต้องซื้อราเม็งแบบกดตู้ พอใส่เงินเข้าไป ตู้มันก็อ๊วกออกมา 
ใส่เข้าไปก็อ๊วกออกมาอยู่อย่างนั้น สุดท้ายพนักงานก็มาขยำๆแบงค์ให้ยับๆ 
แล้วใส่ไปใหม่ พร้อมกับพูดว่า “แบงค์ใหม่เกินไปครับ ต้องทำให้ยับก่อนเนะ” 
เหะ เหะ ฟังไม่รู้เรื่องหรอก เดาเอาจากท่าทางน่ะ 
แล้วก็ได้กินจนได้ ราเม็งชามโต อร่อยที่สุดเท่าที่เคยกินมาเลยทีเดียว 
เพราะทั้งหิว ทั้งแปลกที่ สุดท้าย วันนั้นกลับโรงแรมอย่างปลอดภัย และสนุกสนาน 


Popular Posts