もうすぐもうすぐ , うさぎくんとはるちゃん

Okada Chiaki

ผลงานหนังสือภาพแสนจะน่ารัก
การผจญภัยของฮารุจังและกระต่ายน้อย (ใช้ google แปลได้คร่าวๆ)
แต่ดูจากรูปแล้ว เป็นเรื่องในมุมของเด็กที่ถูกพ่อแม่เอามาฝากไว้กับเพื่อน
แล้วต้องอยู่กับคนที่เราไม่คุ้นเคย ไม่สนุกเอาเสียเลยสำหรับเด็ก เป็นความรู้สึกเศร้า เหงา คิดถึงแม่
และอยากกลับบ้าน แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่แย่เสียทีเดียว ฮารุจัง เด็กน้อยมาบอกว่า
ยังมีเรื่องดีๆรออยู่นะ ฉันเป็นเพื่อนเล่นของเธอไง มาเล่นด้วยกันนะ
เรื่องดำเนินไป มีอุปสรรคเล็กน้อยที่ทลายกำแพงระหว่างเด็กทั้งสอง
(ผู้ประพันธ์ใช้กระต่ายเป็นเชิงสัญลักษณ์บอกว่า เด็กทุกคนล้วนแตกต่างกัน)
และเมื่อความผูกพันก่อตัวขึ้น ก็ถึงเวลาแม่มารับ กระต่ายน้อยต้องแยกจากฮารุจัง
เด็กๆร้องไห้ สุดท้ายกระต่ายก็มอบของที่เขารักที่สุดให้กับฮารุจังไว้เป็นตัวแทนความรักระหว่างกัน
(อ่านจากภาษาภาพทั้งหมดนะ) น่ารักและประทับใจมาก

อีกเรื่องหนึ่ง เป็นเรื่องของกระต่ายน้องสุดท้องที่จะเล่นอะไร จะทำอะไรก็ถูกพี่ๆรังแก
(เด็กๆน่าจะเป็นแบบนี้กัน) เพราะแม่มักจะเอาใจน้องเล็กเสมอ (จริงๆแม่ควรจะอธิบายนะ)
เมื่อเกิดความรู้สึกเช่นนี้กับพี่น้อง น้องเล็กที่อยากจะมีอะไรพิเศษกับเขาบ้าง อาจจะอยากปีนต้นไม้
(ที่ตัวเองทำไม่ได้) ก็ได้เจอกับหมีขาวตัวสูงใหญ่ ซึ่งเป็นสิ่งที่พิเศษ
ได้ปีนต้นไม้ ได้อยู่ดูดวงอาทิตย์ขึ้นจนเช้า ได้มีเรื่องพิเศษไปอวดพี่ๆ (ทั้งหมดอ่านจากภาพทั้งสิ้น)
ถ้าอ่านออกคงจะเข้าใจกว่านี้ ขอเวลาไปแกะภาษาญี่ปุ่นก่อนนะแล้วจะมาเล่าใหม่

แต่ทั้งหมดนี้ก็สร้างความประทับใจด้วยภาพวาดที่ใช้เทคนิคดินสอสีไม้ และเล่นกับแสงเงาชัดเจน
ภาพสีโทนอ่อน เหงา เพราะธรรมชาติของญี่ปุ่นเป็นเมืองเหงา ลายเส้นเรียบร้อย สะอาดสะอ้าน นุ่มนวล
เดาว่าน่าจะ study จากรูปถ่าย เพราะมุมห้อง แสงเงา ดูหนักแน่นมั่นคง ไม่เหลวเละเทะ ภาพเรียบง่าย
ไม่ซับซ้อน ภาษาภาพลักษณะนี้เหมาะกับเด็กเล็กที่สุด
หนังสือภาพที่ดีต้องสร้างผลกระทบต่อความรู้สึกของเด็กได้ชัดเจน เช่น สนุก เศร้า เหงา
สองเล่มนี้เป็นตัวอย่างที่ดีทีเดียว

เข้าไปดูงานของนักประพันธ์หนังสือภาพท่านนี้ได้ที่นี่ค่ะ
Okada Chiaki