เรื่องของความสุข

หลังจากกลับจากไปเที่ยว 7 วัน เราเดินทางไป ลำพูน เชียงใหม่ ฝาง พะเยา แพร่
ทำให้รู้ว่า สถานที่ไม่สำคัญเท่ากับคนที่ไปด้วย หรือคนที่เราจะไปหา
สถานที่จะสวยงาม ถ้ามีคนที่อยากให้เราไปหาอยู่ตรงนั้น
สถานที่ ก็แค่อุปกรณ์หนึ่งที่ช่วยให้เรามีความสุข
คนต่างหาก ที่ทำให้สถานที่นั้นสวยงาม สนุกและน่าประทับใจ



ได้มีโอกาสไปนอนที่ฝาง บ้านของฟ้ากับตะวัน 2 คืน
วันจะกลับ เด็กๆเอานิ้วมาเขี่ยขา ตะวัน ก็มาเกาะขาอย่างที่เห็นแล้วพูดงึมงำ

ตะวัน : จำไว้นะว่าพี่อ้อยพี่บอมบ์เป็นอะไรสำหรับผม
เรา : เป็นอะไรอ่ะ
ตะวัน : เป็นหัวแม่เท้า... ถ้าไม่มีผมก็เดินไม่ได้
เรา : =_=! !!! ... พี่ๆควรจะดีใจใช่ไม๊นี่!!


การมีชีวิตอยู่เป็น lone wolf มันก็ดีในบางครั้ง แต่ตอนนี้คิดว่าตัวเองเป็นหมาบ้านไปแล้ว
สำหรับตัวเราเอง ไม่มีความต้องการที่จะพบกับใครใหม่ๆ อีก
การมีคนที่รักเราและเราก็รักเขา เป็นความสุขที่หาได้ไม่ง่ายนัก
มันเป็นความสัมพันธ์ที่ประหลาดทีเดียวที่ไปรักและผูกพันธ์กับเด็กข้างบ้าน
เด็กไม่ได้น่ารักไปซะทุกคนหรอก มันต้องมีอะไรสักอย่างที่ทำให้เรามาเจอกันพอดี
คุยกันเล่นๆว่า ถ้าหมดจากเด็กสองคนนี้แล้ว สงสัยว่าคงจะกลับไปเป็น lone wolf กันอีกละมั้ง


Popular Posts