อาจารย์บัณฑิต ผดุงวิเชียร : Bird Sketch
วันที่ 6 เมษายน 2554 ได้รับโปสการ์ดตอบกลับมาจาก อาจารย์บัณฑิต ผดุงวิเชียร
อาจารย์ที่เคยสอนวิชาภาพประกอบ ครั้งยังเรียนอยู่ศิลปากร เป็นโปสการ์ดที่อ่านแล้วอ่านอีก
ดีใจปนปลื้มใจ และตื้นตัน ใจความไม่มีอะไรมาก อาจารย์ยังคงสบายดี และมีความตั้งใจว่า
จะจัดแสดงผลงานที่คณะมัณฑนศิลป์ เพื่อ แสดงความขอบคุณ ในวันที่ 18 มิถุนายน 2554 นี้
และตั้งใจว่าจะแสดงผลงานอีกครั้งตอนอายุ 72 ปี ถ้ายังมีชีวิตอยู่และอาจได้แสดงรวมกันกับลูกศิษย์อีกสักครั้ง
ขอให้มีความสุข
และเดินทางก้าวหน้าต่อไป
การได้ทำงานที่เรารัก
การมีอิสระในการประกอบอาชีพ
ย่อมเป็นความสุขที่อยู่เหนือพันธนาการใดๆ
ขอแสดงความยินดีกับเส้นทางชีวิตของเธอ.
บัณฑิต ผดุงวิเชียร
6 เมษายน 2554 วันจักรี
ความรู้สึกกับอาจารย์เมื่อครั้งเป็นนักศึกษาที่ศิลปากร
ครั้งแรกที่ได้เรียนวิชาภาพประกอบกับอาจารย์ อาจารย์ให้โจทย์ว่า
ไปวาดดอกไม้มาคนละหนึ่งดอก เราก็ตั้งใจวาดเต็มที่ก็เรียนช่างศิลปมานี่ ของแค่นี้ มันจะยากอะไร
วันมาส่งงานอาจารย์ก็หยิบงานของเพื่อนขึ้นมา ทำหน้านิ่งๆ แล้วพูดว่า นี่มันดอกไม้ที่โผล่มาจากนรกหรือไง
แล้วอาจารย์ก็หัวเราะร่าเริง ประทับใจมาก จำไม่ลืมเลย งานแต่ละชิ้น ของเพื่อนๆ รวมถึงเราด้วย
ได้รับคำวิจารย์แบบไม่ยั้ง สนุกสนาน เฮฮามาก การเรียนภาพประกอบมันสนุกอย่างนี้น่ะเอง
นอกจากอาจารย์จะสอนในวิชาที่ต้องเรียนแล้ว อาจารย์ยังสอนเกี่ยวกับการใช้ชีวิตด้วย
มีช่วงนึงที่ได้มีโอกาสติดตามอาจารย์ไปดูนก อาจารย์เริ่มวาดรูปนก เริ่มสนุกกับการดูนก
เพราะการไปดูนกต้องสงบนิ่ง รอ อดทน และผ่อนคลาย เราก็ได้ซึมซับความรู้สึกตรงนั้นมาด้วย
อาจารย์ไม่ได้บอกออกมาเป็นคำพูด แต่เราก็สัมผัสได้ในสิ่งที่อาจารย์ทำ คือการเคารพธรรมชาติ
และถ่อมตนว่าเราเป็นเพียงแค่เศษธุลีนึงในจักรวาลเท่านั้น
อาจารย์เป็นคนคุยสนุก เวลาอาจารย์เริ่มต้นเล่า คนจะค่อยๆเข้ามานั่งและเพิ่มจำนวนเรื่อยๆ
ไม่มีใครคิดจะลุกหนีไปไหน อาจารย์มักมีเรื่องผีมาเล่าให้ฟังเสมอ เด็กๆติดกันน่าดู กลัวก็กลัว
อยากฟังก็อยากฟัง ประโยคที่น่าตกใจสำหรับเรา "อ่อ ผีเหรอ" อาจารย์บอกอย่างนั้น
ก็เจอกันแล้วจะกลัวไปก็ไม่มีประโยชน์ ฮ๊า~!
อาจารย์ไม่ได้บอกออกมาเป็นคำพูด แต่เราก็สัมผัสได้ในสิ่งที่อาจารย์ทำ คือการเคารพธรรมชาติ
และถ่อมตนว่าเราเป็นเพียงแค่เศษธุลีนึงในจักรวาลเท่านั้น
อาจารย์เป็นคนคุยสนุก เวลาอาจารย์เริ่มต้นเล่า คนจะค่อยๆเข้ามานั่งและเพิ่มจำนวนเรื่อยๆ
ไม่มีใครคิดจะลุกหนีไปไหน อาจารย์มักมีเรื่องผีมาเล่าให้ฟังเสมอ เด็กๆติดกันน่าดู กลัวก็กลัว
อยากฟังก็อยากฟัง ประโยคที่น่าตกใจสำหรับเรา "อ่อ ผีเหรอ" อาจารย์บอกอย่างนั้น
ก็เจอกันแล้วจะกลัวไปก็ไม่มีประโยชน์ ฮ๊า~!
อาจารย์ยังบอกอีกว่าให้ทำงานด้วยความสนุก ทำไปโดยที่ไม่ต้องคาดหวังผล ทำให้เต็มที่ของเราก็พอ
ผลมันจะออกมาอย่างไรอย่าไปนึกถึงมัน ให้นึกถึงตอนที่มีความสุขที่ได้จรดพู่กันลงไปในงาน
มีจิตจดจ่ออยู่กับสีตรงหน้า จะใช้สีอะไรต่อไป จิตมันจะนำเราไปเอง ขอให้บรรเลงมันด้วยความสุข สนุกสนาน
เมื่อผลงานเสร็จออกมา มันก็มีมูลค่ามหาศาลสำหรับเรา เพราะเราได้ทำมันเต็มที่แล้ว
เมื่อผลงานเสร็จออกมา มันก็มีมูลค่ามหาศาลสำหรับเรา เพราะเราได้ทำมันเต็มที่แล้ว
พอเรียนจบไม่นานต้องทำงานประจำ การไปดูนกกับอาจารย์ก็ขาดช่วงไป
แต่อาจารย์ก็ยังคงเข้าออกกับธรรมชาติเหมือนเดิม
แต่อาจารย์ก็ยังคงเข้าออกกับธรรมชาติเหมือนเดิม
ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ วันที่เราได้เลือกเส้นทางชิวิตของตังเอง โดยการทำงานหนังสือนิทาน
ทำงานภาพประกอบอย่างสนุกสนาน มีอิสระ และมีความสุขอย่างที่ตั้งใจไว้แล้วจริงๆ
เพราะการสั่งสอน และคำวิจารณ์ดอกไม้จากนรกของอาจารย์บัณฑิตนั่นเอง
อาจารย์บัณฑิตเป็นศิลปินที่เป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติและศิลปะ ในความรู้สึกของเรา
อาจารย์บัณฑิตเป็นศิลปินที่เป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติและศิลปะ ในความรู้สึกของเรา
และนี่คือความรู้สึกทั้งหมดที่เกี่ยวกับอาจารย์บัณฑิต
อยากจะบอกอาจารย์ว่า ศิษย์คนนี้ยังรัก เคารพและระลึกถึงอาจารย์อยู่เสมอค่ะ
อยากจะบอกอาจารย์ว่า ศิษย์คนนี้ยังรัก เคารพและระลึกถึงอาจารย์อยู่เสมอค่ะ
ปัจจุบัน อาจารย์ใช้ชีวิตสุขสงบที่บ้านนกที่บางกอกน้อย และบ้านนกราชบุรี ยังคงเป็นศิลปิน
ที่ทำงานศิลปะอย่างมีความสุขตลอดมา
ได้มีโอกาสไปดูนกกับอาจารย์อยู่หลายปี ความคิดถึงอาจารย์ เลยไปค้นเจอสมุดบันทึกนก
เมื่อครั้งที่ไปดูนกกับอาจารย์ มันยังอยู่ดี ตกใจเหมือนกัน นี่เราดูนกไปมากมายขนาดนี้เลยรึ!
พบกับอาจารย์ บัณฑิต ผดุงวิเชียร ได้ในรายการ เป็นอยู่คือ นะคะ
ขอให้มีความสุขค่ะ
ตอนสองค่ะ
